En ‘ineens’ was het er weer, het ZIEN, het ZIJN, de stroming van het leven!
Toen ik vanochtend op mijn man stond te wachten bij een parkeergarage in Haarlem, zag ik een bijzonder kunstwerk boven de ingang. Vaak op die plek geweest, maar nog nooit eerder gezien. Er verscheen een glimlach op mijn gezicht, want de afbeelding past zo goed bij hoe ik me voelde op dat moment: m’n oogkleppen waren weer open gegaan 😉
Na een heerlijke vakantie lukte het me maar niet om weer op te starten, alles voelde stroperig, ik was moe, voelde me verdrietig, chagrijnig, niks lukte… én… ik mocht dat allemaal niet voelen van mezelf…
‘Hup, Ceciel, schouders eronder, vakantie is voorbij, nu moet je weer aan de slag en snel een beetje. Hoezo geen zin, dan maak je maar zin, hoezo moe, je hebt net vakantie gehad, je kúnt niet moe zijn’, en zo tetterde mijn hoofd maar door. En ook dáár vond ik dan weer wat van!
Totdat ik besloot: nee, nee, nee, lief hoofd van mij, zo gaan we het niet meer doen. Nou, om eerlijk te zijn: mijn lijf besloot. Op een avond voelde ik een golf door mijn lichaam gaan die ik herkende als een voorbode voor een duizeligheidaanval (menière). Een duidelijk signaal en ik besloot dat ik daar naar wilde gaan luisteren. Dus alle afspraken in mijn agenda afgezegd, met pijn in m’n hart en veel tranen, maar wetende dat dat de beste manier was voor nu. Het was tijd om ruimte te maken voor mediteren, vertragen en voelen.
Wetende dat dit de weg was die ik mocht gaan en jeetje wat een weerstand ook, maar ook die mocht er zijn en gevoeld worden. Vertrouwende dat er weer een moment zou komen zoals vanochtend. Want dit is wat er altijd gebeurt: als alles vanbinnen een beetje is neergedwarreld, zie ik als vanzelf ‘ineens’: een bijzonder kunstwerk midden in de stad, bomen die ontploft zijn met groene blaadjes door de regen en de zon, een vlinder die langs me fladdert.
Weer tranen in m’n ogen, maar nu met een gevoel van dankbaarheid. Dankbaar dat de stroming van het leven me weer heeft (terug)gebracht naar waar ik mag zijn. Het hier en nu. En vandaaruit weer verder.