Nee… ik heb niet in mijn broek geplast!
Wel bijna thuis, maar dat kwam omdat ik de slappe lach kreeg bij het vertellen van wat er gebeurd was.
Tijdens de ochtendwandeling had mijn hond Laika een duik genomen. Blijkbaar was er daarna wat spannends gebeurd, want ze kwam als een gek op me af gerend en wilde door mijn benen lopen. Door de benen lopen is een reactie van haar als ze stress ervaart. Ik denk dat haar dat een gevoel van veiligheid geeft. Maar ik zag in de verte al dat ze helemaal doorweekt was en het kroos zat op haar neus. “Oh nee”, dacht ik, “niet met dat natte lijf door mijn benen” en als automatische reactie hield ik ze stijf tegen elkaar. Met als gevolg dat ze haar natte kop in mijn kruis duwde en tot stilstand kwam, waardoor al het water tegen mijn broek kwam.
Niet zozeer haar actie, maar mijn re-actie zorgde ervoor dat het erger werd dan het had hoeven zijn… als ik gewoon met open benen was gaan staan, had ze er doorheen gerend en was er niets aan de hand geweest. Maar juist omdat ik bang was voor wat kón gebeuren, gebeurde het juist! Mijn hoofd was met me aan de haal gegaan.
Mijn eigen reactie daarna verraste me, want in plaats van boos te worden op mijn hond – voor wat ze had gedaan – of op mezelf ‘hoe kon je nou zo stom zijn om zo te reageren’ kon ik er vooral hartelijk om lachen. Voelde ook geen schaamte over hoe ik er de rest van de wandeling bij liep en wat anderen mensen wel zouden kunnen denken over mijn natte broek.
Dat is wat mindfulness óók met mij heeft gedaan: minder bezig zijn met de (vermoedelijke) meningen/oordelen van anderen, minder snel boos worden en met name ook minder boos worden op mezelf, lachen om dingen die ‘mis’ gaan en mild zijn voor alles zich nog meer laat zien. Het is niet dat ik nooit meer oordeel of gevoelens van boosheid of schaamte niet meer heb, maar ze zijn zó snel zichtbaar dat ik makkelijker een bewustere keuze kan maken. Eentje die helpend is voor mezelf en daardoor vriendelijker voor mijn omgeving.
En zo laat zelfs een doorweekte hond én een natte broek me zien dat innerlijke rust niet gaat over perfecte omstandigheden, maar over hoe ik met situaties omga. Met mildheid, humor en een warm hart!