‘Die momenten zijn waarlijk de mooiste, waarop men naast vreugde ook iets van droefheid of angst ervaart.’ (Herman Hesse)
Afgelopen vrijdag was ik in het Van Gogh museum om zelf nog een keer een sessie ‘Mindful Kunst Kijken’ te ervaren bij de tentoostelling van Matthew Wong (een aanrader overigens!). Ik heb zelf de opleiding tot het geven van Mindfulness in het Museum mogen volgen, maar mindfuless is en blijft ERVAREN, dus daar ging ik nog een keer, met een frisse blik ;-).
Zo bijzonder om telkens weer te ervaren wat het met je doet om langer dan ‘normaal’ stil te staan bij een kunstwerk en je eigen binnenwereld. Deze keer zag ik in het bankje op het schilderij de uitnodiging om mijn eigen plek te mogen innemen. Een plek speciaal voor mij. Maar tegelijkertijd voelde ik ook een eenzaamheid, zo alleen op dat bankje met niets en niemand om mij heen… Van een prettig naar een onprettig gevoel. Tot het moment dat ik me realiseerde of mezelf toestond dat ik beide gevoelens ook tegelijkertijd kon hebben. Dat voelde zo rijk en intens, zo zonder oordeel.
De volgende ochtend, toen ik een blaadje van de scheurkalender haalde, las ik daarop de tekst van Herman Hesse. Inderdaad: die momenten zijn waarlijk de mooiste…
Zo dankbaar dat mindfulness in mijn leven is gekomen.