Ik ben lekker aan het werk en ineens voel ik me zo ontzettend misselijk…
Mijn eerste reactie was: ‘Jeetje, wat irritant, ik ben net zo lekker bezig!’ Maar de misselijk was dusdanig aanwezig dat ik het niet zomaar weg kon duwen, wat dus eigenlijk wel mijn eerste reactie was. Tegelijkertijd werd ik me bewust van mijn houding: helemaal voorover gebogen, bijna met m’n neus tegen het computerscherm. Oké, even achterover leunen.
‘Wat is hier aan de hand’ hoor ik in gedachten vipassana-meditatieleraar Dingemans Boot zeggen. Toen ik een 5-daagse stilteretraite bij hem volgde vertelde hij: “Als er al een mantra zou zijn voor mindfulness, dan zou het kunnen zijn: wat is hier aan de hand – en wat is hier aan de hand – en wat is er nú aan de hand. Zo kun je telkens weer terugkeren naar het hier-en-nu.”
Misselijk achteroverleunend op mijn stoel ga ik voelen wat er allemaal aan de hand is: misselijk, oprispingen, een drukkend gevoel op mijn keel, prikkende ogen, een gevoel van onrust, gejaagdheid, beetje paniekerig. Daarnaast word ik me ook bewust van mijn gedachten: “Het lukt me niet – deze opdracht kost me veel te veel tijd – ik krijg het niet op tijd af – het gaat me écht niet lukken deze keer.”
Wow, had ik déze gedachten, terwijl ik dacht dat ik lekker druk aan het werk was? Ik had ze niet opgemerkt, maar mijn lichaam blijkbaar wel! Gedachten die, nu ik ze echt kon horen, niet erg helpend waren voor me, die me een gevoel van gejaagdheid en dus een misselijk lichaam gaven.
Dankbaar voor het signaal, ben ik weggelopen van mijn beeldscherm, heb een kopje thee gezet en die met aandacht opgedronken. Ondertussen glimlachend om mijn gedachten die daar ook weer vanalles van dachten te moesten vinden.
En die opdracht? Die heb ik later die dag weer opgepakt en toch nog op tijd afgekregen.