‘Ons hoofd zit vol lawaai, omdat we non-stop denken. Daardoor horen we de roep van het leven en van de liefde niet meer’, zegt Thich Nhat Hanh.
Daarnaast zegt muziekfilosoof Tomas Serrien dat: Absolute stilte niet bestaat. Of dat wij dat als mensen niet kunnen ervaren. Want alleen op en plek waar geen luchtdruk is, zijn geen geluidstrillingen. Maar waar mensen zijn is lucht, dus geluid.
Maar hoe zit het dan met stilte en waarom is het heilzaam voor je? Ik denk dat het niet zozeer gaat om het weghalen van het geluid, maar om het stil-staan, of beter gezegd: stil ZIJN. Stoppen met doen en zijn met wat er is.
Mindfulness wijst de weg naar stilte in jezelf. Door stil te staan, stil te zijn, krijg je de innerlijke ruimte om diep te luisteren. Te luisteren naar wie je bent en wat je met het leven wilt. Je komt daardoor in betere verbinding met jezelf, met anderen en met de natuur. Daarom ga ik tijdens een stiltedag, als het ook maar even kan, naar buiten – de natuur in – voor een mindful wandeling en een kijkmeditatie. Wat zie je? Dichtbij, veraf. Kleur, vorm, beweging. En wat gebeurt er bij jou? Heb je er gevoelens bij, welke stemming geeft het je? Waar voel je dat? En zijn er gedachten?
Heel vaak denken (of hopen) mensen dat ze een leeg hoofd zullen krijgen van meditatie. Geen gedachten meer. Maar dat is onmogelijk! De geest denkt. Gedachten komen en gaan. Maar je kunt je er wel bewust van worden, van die soms chaotische denkgeest. En stilte helpt om dat te aanschouwen, er niet verder op in te willen gaan, misschien zelfs te aanvaarden of los te laten. Zodat er ruimte komt voor luisteren, neerdwarrelen, ontspannen en ZIJN.