‘Soms is het zo dat dingen pas zichtbaar worden, als het gezien wordt’
Deze zin sprak ik afgelopen donderdag uit tegen een klant, omdat ze ervan baalde dat haar opdrachtgever zoveel correcties had, in het boek dat ik had opgemaakt. Ze moest er hartelijk om lachen en vond mijn zin wel wat hebben van een Cruijf-uitspraak 😉
Diezelfde avond gaf ik sessie 6 van de mindfulnesstraining; met als thema ‘gedachten zijn geen feiten’. In de voorbereiding van de sessie ben ik altijd extra oplettend en nieuwsgierig naar mijn eigen ervaringen. Zo kwam ik in deze het volgende tegen: Het administratie-kantoor waarmee ik werk, controleert tegenwoordig mijn BTW-aangiftes. Voorheen deed ik dat altijd zelf, maar ze bieden het nu aan als extra service, dus daar maak ik graag gebruik van. Ik had alles aangeleverd en dacht dat ik een bepaald bedrag moest afdragen, maar na controle bleek dat het een ander bedrag was. Ik betrapte mezelf direct op een automatische negatieve gedachte: ik heb het niet weer goed genoeg gedaan, met nog een hele riedel aan gedachtes er achteraan: daarom willen ze het natuurlijk controleren – wie denk ik wel dat ik ben dat ik dat zelf zou kunnen – ik ben hier niet geschikt voor – wat stom van mij – etcetera… met een rotgevoel als beloning. Totdat er bewustwording op kwam: wow, wat veel gedachten en is het eigenlijk allemaal wel waar? Ik kon het vrij snel loslaten en was eigenlijk alleen nog maar blij en dankbaar met de hulp.
Maar wacht eens even, als deze gedachte nu zo snel opkwam, speelde die misschien dan ook bij een groter probleem waar ik al een tijdje mee worstel? Dat bleek inderdaad zo te zijn! Ik had er nog geen erg in gehad, maar nu het zichtbaar was geworden bij die eerder genoemde kleine situatie, zag ik ‘m ineens ook bij de grote. En daarbij werden ook mijn gedragingen zichtbaar: het niet willen voelen, het vermijden, het willen oplossen, het groter maken en alle oordelen. Vanochtend viel me op dat mijn gevoel erover helemaal veranderd was, niet dat het verdriet en de onmacht er niet meer zijn, maar alle stapelingen erbovenop (die ik dus zelf met mijn gedachten had gedaan) waren weg, wat ruimte gaf om het echt te voelen en het er te laten zijn.
Daarom hou ik zo van ontwerpen én van mindfulness: dingen zichtbaar maken, zodat het gezien kan worden.